Een van de leden heeft familie wonen in Zwitserland. Vlakbij de “bodensee”. Een mooi excuus dus om een keer een duik te gaan maken in een bergmeer. En dus werd er een buddy gevraagd en begon de lange reis naar Zwitserland. Door een hoop stau (file) was de heenweg 9½ hr. Ach, ja je moet er wat voor overhebben. Na een goed diner en een nacht slapen was het zover.

Helaas regende het s’ ochtends, maar achteraf was dit erg gunstig. We werden meegenomen naar een duikschool in het plaatsje Horn. Hier kwam instructeur Maice ons oppikken en reden we door naar de duikspot. Normaal waren er op die spot honderden duikers. Nu waren wij de enige, de regen van vanochtend had gezorgd dat de duikers wegbleven. Ondertussen kwam de zon er alweer door. Kan het nog mooier?

Na een briefing over de duik gingen we omkleden. De buddy was in droogpak, die had gehoord dat bergmeren wel eens erg koud konden zijn. Gelukkig viel dit erg mee. De computers werden ingesteld op bergmeerduiken en daar gingen we. Eerst naar een wrakje op 13 meter. Een bootje met overdekte stuurhut, begroeid met mosselen. Het tweede wrakje was een open bootje. Hier speelde het zonlicht met wrakje. Een erg mooi gezicht. Helaas waren ook de vissen met vakantie. Normaal zitten er op een meter of 5 een heleboel visjes (soort baarsachtige), maar helaas hebben we er maar een stuk of 10 geteld. Wel was het zicht (voor daar) erg goed, zo’n 7 meter….

Bij het loggen van deze duik hoorden we dat de divespot op 396m hoogte lag, dus eigenlijk maar net viel binnen de duiken op grote hoogte. Dat mocht de pret niet drukken, maar voor een vervolg werd er meteen gedacht aan een bergmeer op ongeveer 1000m hoogte, het echte werk dus.

s ’Avonds volgde er nog een diner waarbij we de vissen toch nog vonden (op ons bord weliswaar). Ze smaakte erg goed!

Na nog wat andere sportieve activiteiten werd de terugweg begonnen. Even leek het erop of we met pech kwamen te staan, maar gelukkig viel het erg mee. Na een reis van 8 hr terug was het avontuur weer over.