Ook dit jaar trekt Dive4all weer regelmatig naar Zeeland. Niet zonder reden, want twee van onze mooiste wateren liggen daar uitnodigend te wachten: het Grevelingenmeer en de Oosterschelde. Voorafgaand aan elk bezoek hebben we ons georiënteerd op de seizoenspatronen van het onderwaterleven en de juni-duiken stonden in het teken van inktvis.
Van eind april tot eind juni heb je goede kans in de Oosterschelde pijlinktvissen en sepia (zeekatten) te zien. Deze zoeken een mooi plekje om te paren en hun eieren af te zetten. Op diverse plaatsen zetten duikers hiervoor rijtjes stokken in de grond, soms in de vorm van tentjes. Voor de inktvissen is dit een hooggewaardeerde service, want al snel zitten deze staken vol met hun eieren, die ze er zorgvuldig aan vast binden met hun handige tentakels. Voor de duikers is de beloning dat we dit gebeuren van dichtbij mogen meemaken. De pijlinktvissen zijn schichtig en zijn meestal slechts in een flits te zien. De sepia duo’s zijn echter tot vrij dicht te naderen. Het mannetje schermt het vrouwtje af terwijl ze de eieren afzet. In deze paaiperiode neemt de rug een soort zebratekening aan, terwijl de buik een geel-groen fluorescerende teint krijgt. Verschieten ze naar een donkerdere kleur, dan weet je dat je ze te dicht genaderd bent…
Een nadeel is dat de sepia-tijd zo populair geworden is dat het een massatoerisme dreigt te worden. Zelfs SBS6 zendt er specials over op TV uit. Dat heeft nadelen. Afgelopen zondag begonnen we op de duikstek Zoetersbout en de eerste paar honderd meter vanaf de entreeplaats was het zicht krap een meter door het opgeschopte stof van voorgaande duikers. Toch werd er wel een pijlinktvis gespot.
Hoewel ook druk was het bij Dreischor (1e parkeerplek) daarna weer ouderwets prachtig. De uitdaging van het navigeren is wel klein geworden nu er een steiger aangelegd is die je precies naar de reefballs brengt. Er werd nog een naaktslakje gespot van amper een centimeter, waarschijnlijk een nakomeling vanuit de eiersnoeren van de vlokslakken die we in maart zagen.
Als afsluiter ging een klein gezelschap nog naar Bergse diepsluis. En die hadden geluk! Het was gelukkig inmiddels gaan stortregenen en dat ontmoedigden vele anderen, waarmee de populaire duikstek relatief rustig was. Na wat lokale kennis ingewonnen te hebben werd koers gezet naar de sepiarekken en al snel werden de duikers omringd door uiteindelijke een twaalftal sepia’s. Een aantal kleinere exemplaren van 20-30 centimeter en enkele veteranen van 50 centimeter groot. De dames waren actief bezig de eieren af te zetten. Een prachtig schouwspel.
Natuurlijk was er niet alleen inktvis te zien. Met de stijgende temperaturen (het water is nu een comfortabele 17 graden) barst het van het leven. Overal waar je kijkt is een rijke en kleurige bedekking van wier, spons, zakpijp, anemoon, zeepok, grondel, kreeft en krab te zien. Het stof van de winter is letterlijk afgeworpen terwijl er nog geen algengroei is om het zicht te vertroebelen… een perfecte tijd om te duiken.
