Wie duikt op het Kabbelaarsrif (de betonnen reefballs die bij Scharendijke achter de haven zijn afgezonken), kan daar, vooral laag bij de bodem, steenbolken tegen komen.
 
De steenbolk, ook wel eens steenwijting genaamd, is een vissoort die je gemakkelijk kunt herkennen. Hij lijkt namelijk op een kabeljauw (niet zo gek als je weet dat hij tot de orde van de kabeljauwachtigen behoort), alleen is hij hoger en niet zo lang. Hij wordt meestal niet groter dan 30 cm. Onder zijn lip hangt een soort uitsteekseltje (baarddraad genaamd) wat een tastorgaan is om op de bodem voedsel te kunnen vinden. Over zijn lichaam lopen verder een soort baarsachtige donkere strepen, maar die zijn veel doorzichtiger dan bij een baars en soms zie je ze zelfs niet eens daardoor.
 
Omdat een volwassen steenbolk een dier is dat in kleine scholen leeft, zie je vaak een paar dieren samen optrekken. Hij eet kleine visjes, kreeftjes en schaaldiertjes en daar zit het Kabbelaarsrif vol mee. Niet zo gek dus, dat hij daar te vinden is. Hij is niet zo kieskeurig wat betreft zijn voedsel en het gebeurt dan ook wel eens dat hij jonge steenbolken opeet. Het is dus een echte jager.
 
Je zult niet snel een steenbolk kunnen kopen in een viswinkel. Dit komt omdat zijn vlees heel zacht is en daardoor snel bederft. Alleen heel vers is hij lekker. Vervende hengelaars nemen hem dus  nog wel eens mee. Als je hem meteen opeet, dan is hij prima te consumeren.
 
Helaas wordt hij als bijvangst nog wel eens uit het water gehaald. Men maakt er dan vismeel van. Teruggooien heeft geen zin want als deze vis van enige diepte omhoog wordt gehaald, raakt hij teveel gewond door het plotselinge drukverschil en hij kan ook niet goed de druk in het net weerstaan. De volksnaam voor de steenbolk is de bolkoog. Dat komt omdat als hij snel naar boven wordt gehaald met bijvoorbeeld een hengel, zijn ogen uitpuilen door het plotselinge drukverschil.
 
De steenbolk maakt geluid (lijkt op brommen) als hij paait (in mei en april) of agressief is. Dit doen trouwens alle kabeljauwachtigen. Dit paaien vindt overigens plaats in diep water (vaak dieper dan 50 meter). De eieren zweven door een klein oliedruppeltje dat ze bij zich hebben. De stroming zorgt voor de verspreiding, wat een heel groot gebied kan worden.
 
Het is leuk om een steenbolk in de Grevelingen te zien tussen de reefballs, want normaal gesproken tref je ze eerder aan in de Noordzee en dan in de buurt van wrakken. Ze leven vaak plaatsgebonden, en de school die leeft tussen de reefballs hoort daar dus. Dat is hun ‘thuis’.