Rond mei, als het water weer warmer wordt, kun je vaak goed sepia’s bekijken in de Oosterschelde. De jaarlijkse trek van deze zogenaamde tienarmige zeekatten start vanuit de Noordzee en gaat dan richting de kust. Deze inktvissen trekken dan onder andere naar de Oosterschelde om zich daar voor te planten en hun eitjes af te zetten. Vlak daarna gaan ze overigens dood. Dat is dan weer de keerzijde van al dat “geluk”.

Het zeewater moet zo’n elf graden zijn geworden, wil de sepia zich opmaken voor deze trek. Ze zijn dan twee jaar oud en zijn ongeveer twee weken bezig met dit voortplantingsritueel. Vanaf het eerste stel tot het laatste, kunnen er wel twee maanden voorbij gaan. Het komt voor dat tot in het najaar parende sepia’s worden gespot, maar het begin van het jaar is de kans toch wel veel groter. Dus mei en juni zijn de topmaanden. Je kunt als duiker dus altijd wel een momentje vrij maken om ze te gaan bekijken, als je dat zou willen. Ze zijn overigens niet erg schuw (teveel afgeleid door de bezigheid waarvoor ze kwamen) en daardoor kun je er heel dichtbij komen om prachtige foto’s te maken. Omdat ze tijdens deze paaiperiode ook nog eens veel fraaier gekleurd zijn dan normaal, maakt dat het zien en fotograferen van deze dieren nog eens extra aantrekkelijk.

De eitjes die ze leggen, liggen vaak in trosjes van rond de twintig tot dertig stuks. In een keer worden wel driehonderd eitjes gelegd. Ze zijn meestal blauw of zwart, maar soms ook glazig. Dat is namelijk afhankelijk van de hoeveelheid inkt die de sepia ouder ze meegaf. Ze worden vastgehecht aan stenen of aan bijvoorbeeld planten. Omdat sepia gegeten wordt door onder andere zeehonden en bruinvissen, zijn ze belangrijk voor het ecosysteem. Toch verdwijnen ze steeds meer. Dit heeft te maken met de visserij (sepia is bijvangst) en de locatie waar de eieren worden afgezet. Sepia zetten hun eieren namelijk ook vast op netten en fuiken, die binnen worden gehaald en waarmee deze eieren dan verloren gaan.

Sommige duikers en duikverenigingen plaatsen kweekroosters op de bodem. Constructies zodat sepia daar hun eieren aan kunnen bevestigen. Klinkt misschien een beetje als dweilen met de kraan open, maar het lijkt wel te werken. Goede zaak dus! Jammer alleen dat er nog meer bedreigingen zijn. Rijkswaterstaat is bijvoorbeeld tot 2015 bezig om de dijken te versterken, ook die bij de Oosterschelde. Dit is nodig om Nederland te beschermen tegen overstromingen. De huidige dijken worden te zwak. Nadeel van deze operatie, waarbij 175 KM dijkversterking alleen al langs de Oosterschelde nodig is, is dat het ook het onderwaterleven zal aantasten. Sepia krijgen hier waarschijnlijk ook last van. De bodem zal veranderen en hierdoor kunnen ze hoogst waarschijnlijk minder goed hun eieren afzetten. Voor duikers wordt de bodem ook minder interessant, maar dat is in vergelijking tot de belangen van de sepia, natuurlijk maar bijzaak. Nou ja, we hopen maar op een goede afloop zodat we nog lang naar deze eigenaardige maar ook leuke dieren kunnen genieten!