Het gaat niet goed met de Zeeoor. De verhoging van de zuurgraad in het zeewater doet ze de das om. Onderzoekers konden een directe relatie tussen de chemische verandering van het zeewater en het welbevinden van dieren voor het eerst aantonen.

De Abalone is een slak die alle zeeën ter wereld voorkomt. Er zijn nogal wat soorten van, maar de meeste duikers herkennen ze als een soort aan de vorm van een oor en de gaatjes aan de zijkant. Ze worden dan ook wel in het Nederlands Zeeoor genoemd.

Zeeoren werden (en worden nog steeds, maar minder dan voorheen) gegeten. Ze worden vrijwel overal als ware delicatesse beschouwd. Een typische onderdeel bij bijvoorbeeld gourmet, maar je vindt Zeeoren ook terug als Japanse sashimi.

Van de schelp worden parelmoeren voorwerpen gemaakt, zoals sieraden. Ik heb ze vroeger ook wel eens gezien als asbak. Afin, een veel voorkomende en voor mensen interessante slak/schelp dus.

Maar de zee wordt steeds zuurder door de verhoging van CO2 in het zeewater. Op dit moment ligt dat rond de 380 deeltjes per miljoen (het was 310), en de verwachting is dat dit nog verder zal stijgen in de komende eeuw. De pH-waarde van de wereldzeeën lag 600.000 jaar lang op 8,2, maar sinds de Industriële Revolutie in het  begin van de 19de eeuw is hij met 0,1 gezakt. Dat lijkt niet veel, maar pH wordt gemeten op een logaritmische schaal; een daling van 0,1 staat gelijk aan een verzuring van het oceaanwater met ruim 30 procent. Aan het eind van de eeuw zal de pH-waarde naar verwachting zijn afgenomen tot 7,8, een verzuring van 150 procent in vergelijking met tweehonderd jaar geleden.

Onderzoekers hebben nu aangetoond dat deze verhoging van de zuurgraad een sterk effect heeft op in ieder geval de soort die men veel langs de noordelijke west coast in America aantreft. Als in 1990 werd de commerciële visserij op deze dieren gestaakt om de afnemende populatie te beschermen, maar de soort neemt door de verhoogde zuurgraad nog steeds verder af.

In “the Journal of Experimental Marine Biology and Ecology” schrijven ze dan ook dat zich ernstig zorgen maken over deze soort en de verwante zeeoren wereldwijd. Met dit onderzoek kon men een directe relatie leggen tussen de veranderende chemische samenstelling van het zeewater en het effect hiervan op bedreigde diersoorten.